تصويرسازي ازنگاه ليلا رخشي قاضياني

نخستين تصويرگران حرفه اي و نوگراي كتاب هاي كودكان ايراني ، هم زماني با پيدايش كتاب هاي درسي مستقل براي كودكان در دهه هاي پاياني سده ي سيزدهم با تصويرگري افسانه ها و داستان هاي كهن باز نويسي شده در نخستين دهه هاي سده ي چهاردهم صورت گرفت . تصويرگران برجسته اي هم چون : ليلي تقي پور ، محسن وزيري مقدم، محسن دولو و محمود جوادي پور ، كه پركارترين تصويرگران دهه هاي 20 و30 به شماره مي روند ، درست از ميدانه ي نقاشي نوين به زمينه ي تصويرگري روي آوردند . هر چند آثار اين گروه از تصويرگران در حوزه ي نقاشي كم و بيش با فرايند انتزاعي و نوگرايي در نقاشي مدرن روبه روست ، در تصويرگري بيشتر به روند نگارگري توجه دارند تا بازنگري هاي نوجو يانه و اين نيز به دليل نزديكي هاي فرم ( شكل ) درنگارگري با علاقه مندي هاي كودكان در آن دوره است . حضور گرافيست هايي چون محمود جوادي پور ، محمد بهرامي و مرتضي مميز نيز بخش ديگري از ويژگي هاي نقاشي معاصر را در شكل هاي نشانه شناسي وساده سازي عناصر تصويري فراهم آورد . همين فرآيند را در آثار تصويرگران برجسته ي دهه هاي 40 و 50 ، هم چون فرشيد مثقالي ، پرويز كلانتري ، زمان زماني ، نيكزاد نجومي و نفيسه رياحي مي توان يافت كه بدون شك وامدار تلاش هاي آنان در ميدانه ي هنر نقاشي و گرافيك است . در ميان تصويرگران دهه هاي 60 ، 70 و سال هاي دهه ي هشتاد نيز مي توان ردپاي هر چند اندك از رويكردهاي همزمان نقاشي - تصويرگري را در آثار هنرمنداني هم چون : بهرام خائف ، محمد علي بني اسدي ، كريم نصر ، احمد وكيلي ، وحيد نصيريان ، پرويز حيدرزاده و هم چنين هانيبال الخاص ومنوچهر صفرزاده ( باتصويرگري هاي اندك ) ديد . اما بايد به اين نكته نيز توجه كرد كه هم چنان جاي پاي نقاشي در تصويرگران امروز نا چيز و زودگذر است و طيف گسترده اي از تصويران جوان ، پركار ، و خالق كتاب هاي كودكان امروز بدون كندو كاو جدي در ميدانه ي نقاشي به زمينه ي تصويرگري روي آورده اند . چنين رويكردي را شايد بتوان نتيجه ي اين فرآيند دانست كه تصويرگران امروز، تصويرگري را بيشتر زير مجموعه ي گرافيك مي دانند تا نقاشي واين آسيب شناسي ژزفي است كه بر تصويرگري كتاب هاي كودكان امروز سرزمين ما سايه افكنده است .